Ο Αθλητισμός είναι πολιτισμός ...

... και έτσι πρέπει να τον βλέπουμε όλοι μας.
Σήμερα είναι ο 3ος (και ίσως ο τελευταίος αν δεν αλλάξει κάτι σοβαρό στη λειτουργία της ομάδας μας) τελικός του πρωταθλήματος στο μπάσκετ.
Δε θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου "μπασκετικό" (ειδικά τα τελευταία χρόνια της απουσίας της ομάδας από τις επιτυχίες σε Ελλάδα και Ευρώπη) ούτε βέβαια είμαι δημοσιογράφος ή "παράγοντας" ή οτιδήποτε άλλο σχετικό στο βαθμό που η γνώμη μου θα ήταν... "βαρύνουσα".

Είμαι όμως ερυθρόλευκος "από κούνια"
πηγαίνω όσο μπορώ στο Καραΐσκάκη και βλέπω την ομάδα,
γυρίζω βραχνιασμένος, αλλά πάντα ενθουσιασμένος και φυσικά
ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΝΙΚΗΤΗΣ ως ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟΣ
ακόμη και στο... τάβλι !
Δε θα φύγει ποτέ απ το μυαλό μου εκείνη η μέρα που φεύγοντας (πιτσιρικάς) απ το γήπεδο (μαζί με τον αδελφό μου) και νικητής επί της ΑΕΚ, μ ένα βαρύ σκορ και τρία γκολ του ... Γαλάκου, αντίκρισα έξω από το στάδιο όσα κάποιοι από εσάς τα είδατε σε φωτογραφίες ή σε βίντεο ή απλά σας τα έχουν περιγράψει. Μιλάω βέβαια για την πιο τραγική μέρα στην ιστορία του Ολυμπιακού που την έζησα μέσα από τη ΘΥΡΑ 7 αλλά ήμουν απ τους τυχερούς που άργησαν λίγο να βγουν απ το γήπεδο και τελικά βγήκα από τη θύρα 6. Αντί να πανηγυρίσουμε το θρίαμβο... θρηνούσαμε τα θύματα (και ακόμη τα θρηνούμε).

Μπορεί να βρίσω, μπορεί να κλάψω για το θρύλο, μπορεί να "πειράξω" τον ηττημένο αντίπαλο ή και να αυτό-σαρκαστώ, αλλά...

... σε καμμία περίπτωση δε θέλω να συμμετέχω αλλά ούτε και να βλέπω σκηνές σαν την παρακάτω (όποιο χρώμα κι αν φορά ο αθλητής ή ο οπαδός) ...

(η φωτογραφία αλλά και το άρθρο είναι από το http://www.contra.gr/)

Επίσης δε θα συμφωνήσω και με το παρακάτω κείμενο ...

(από το http://www.sport-fm.gr/ της στήλης "Ραντάρ" του Κώστα Νικολακόπουλου, άλλωστε πιστεύω ότι ούτε ο ίδιος συμφωνεί)

ή αν θέλετε... συμφωνώ εν μέρει, δηλαδή έως εκεί που ο φίλος λέει πως "Ο Θρύλος πρέπει να μπει και να τα δώσει όλα".

ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΘΕΛΩ να πανηγυρίζει ο αντίπαλος μέσα στο "ναό" μου, αλλά αν νικήσει ας το κάνει. Αλλά θα παλέψω πάντα μέσα σε αθλητικά πλαίσια για να του "κόψω" τη χαρά. Έτσι ίσως ξεκινήσω τη νέα χρονιά χωρίς τιμωρίες και με ανθρώπους (Αγγελόπουλους) που θα νιώθουν πως βάζουν τα λεφτά τους στην ομάδα για να προσφέρει θέαμα σ ένα άθλημα που προάγει τον πολιτισμό, μπορεί σύντομα να ξανακοκκινήσει η κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη.


Περηφάνια? ΝΑΙ
Εγωισμός? ΝΑΙ
Αθλητισμός? ΝΑΙ
Πολιτισμός? ΝΑΙ

Βία ? ΠΟΤΕ

(από το http://www.championsday.gr/ ή φωτογραφία και το άρθρο)