Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Σούπα με ... πιρούνι

Σε συζητήσεις που είχα πριν τον τελικό είχα προβλέψει το ποιος θα είναι ο νικητής. 
Η ΑΕΚ νίκησε δίκαια το τελευταίο ματς ενός θεσμού που απαξιώθηκε και ξεφτιλίστηκε, όπως έχουν ξεφτιλιστεί τόσα άλλα σημαντικότερα πράγματα στην κατοχική Ελλάδα του 2016, για όλους αυτούς τους λόγους, που πολλοί από εσάς έχετε περιγράψει από χθες το βράδυ. 
Σ ένα ματς "σούπα" από πλευράς θεάματος, σ ένα βουβό γήπεδο, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε το ματς σαν να ήταν ένας ακόμη αγώνας πρωταθλήματος, στο οποίο θα έπρεπε να παίξει το ρόλο του πρωταγωνιστή, να έχει την κατοχή και τελικά να πνίξει τον αντίπαλο με τα γνωστά 3-0, 4-0 κλπ. Όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβούν άνετα, αν δεν είχαν μεσολαβήσει όλα αυτά τα δυσάρεστα και δυσφημιστικά γεγονότα για το ποδόσφαιρο και γενικά για τον Ελληνικό αθλητισμό, κατά τη διάρκεια αλλά κυρίως μετά τη λήξη του αγώνα στην τούμπα. 
Ο Ολυμπιακός έχασε γιατί δεν έπαιξε το ρόλο που τελικά είχε η ΑΕΚ στο χθεσινό ματς, δηλαδή "δίνω χώρο στον αντίπαλο και τον χτυπάω στην κόντρα επίθεση", κάτι που φυσικά δεν μ αρέσει, δε σ αρέσει και γενικά δεν υπάρχει γαύρος στη γη που θα έμενε ικανοποιημένος αν το έβλεπε. Όμως σ έναν τελικό νοκ άουτ σημασία έχει το αποτέλεσμα και όχι ο τρόπος που θα φτάσεις στην επιτυχία, ειδικά δε όταν είσαι σε απραξία εδώ και 1 μήνα και παρακολουθείς χωρίς να ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις τις αποφάσεις του αρμόδιου υπουργείου για την διεξαγωγή του. 
Παράλληλα ο αντίπαλος είναι παθιασμένος, θέλει με τρέλα το τρόπαιο και έχει "φουλ" αγωνιστικές υποχρεώσεις για τα δευτεροτριτοτεταρτοπεμπτα του πρωταθλήματος που πανάξια κέρδισες, αλλά είναι και ο μόνος που σ έχει κερδίσει παίζοντας αυτό το "τσουκου-τσουκου μπολ" πριν από λίγους μήνες. Φυσικά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα είχε συμβεί αν είχε αντιμετωπιστεί ο τελικός με αυτή τη λογική γιατί αυτός τελείωσε ανεπιστρεπτί, όμως με τον τρόπο που έπαιζαν χθες οι δυο ομάδες φάνηκε πως ο ΘΡΥΛΟΣ δεν μπορούσε να σηκώσει την κούπα ακόμη κι αν έπαιζαν άλλα 4 ημίχρονα !
Η σούπα τρώγεται με κουτάλι κι εμείς την περάσαμε για μπριζόλα και πήραμε τα μαχαιροπίρουνα χωρίς μάλιστα να τα έχουμε ακονίσει.
Άσε που δεν υπήρχε και ο ... Ντάρμπισιρ στον χθεσινό πάγκο.

Υ.Γ. Η ποδοσφαιρική αξία του Τσόρι είναι γνωστή στο πανελλήνιο και όχι μόνο. Ο άνθρωπος Τσόρι όμως έδειξε για μια ακόμη φορά τον τρόπο που θα πρέπει να δούμε όλοι μας το άθλημα από δω κι εμπρός.


ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ
Ας είναι η αρχή αυτή η πράξη για να δούμε επιτέλους κάτι διαφορετικό.