Σεζον 1974-1975.Κοντα 5 χρονων παιδακι,ημουν οταν ο πατερας μου με πηρε κοντα του παρα τις αντιρρησεις της μητερας μου στο Καραισκακη για τον αγωνα Ολυμπιακος-Παοκ.Με παιδικη ανυπομονησια περιμενα να μπω στο γηπεδο.Γουρλωσα τα ματια μου στο πρωτοαντικρυσμα του γηπεδου που αργοτερα θα γινοταν το δευτερο μου σπιτι.Θυμαμαι το χτυπημα της καρδιας μου οταν 11 λιονταρια με κοκκινα μπηκαν στον αγωνιστικο χωρο.Κοντευε να σπασει η καρδια μου απο την αγωνια.Μυριζα στην ατμοσφαιρα τη χαρα,τη τρελλα των οπαδων.
Στα αυτια μου ηχουσαν σαν καμπανες τα τραγουδια του κοσμου.Ενοιωθα βαθια μεσα μου το παλμο,την αγαπη της κερκιδας σε αυτους τους 11 μαγκες με τα κοκκινα που ορθονωνταν μπροστα μου σαν Αρχαιοι Θεοι του Ολυμπου.Και πανω απ΄ολους η θωρεια του πατερα μου να σκεπαζει με ασφαλεια τα παιδικα μου ονειρα που ηδη εκανα γεματα δαφνοστεφανωμενο εφηβο.Τα γκολ τεσσερα στο συνολο υπερ του Ολυμπιακου.Χαρες,γελια ζητωκραυγες!!Καπου εκει λιγο πριν το τελος τολμησα να τραγουδησω με τους αλλους.Ολυμπι,ολυμπι,ολυμπιακε ομαδα,ομαδαρα μου μεγαλη μου αγαπη.........
Πριν τελειωσω το τραγουδι σηκωσα δειλα τα ματια προς τον πατερα μου.Εκεινος ο θεορατος γεματος σφριγος ανθρωπος ειχε χαμηλωσει το κορμι του προς εμενα και σκουπιζοντας τα δακρυα του μου ψελλισε."Αγορι μου,τωρα ξερεις"!!Σου απαντω τωρα που εισαι ψηλα στον ουρανο.Ναι γλυκε μου πατερα τωρα ξερω.Οτι χαρη σε σενα χτυπησε η καρδια μου πιο δυνατα απο ποτε για την ομαδα με τα κοκκινα.Για τον Ολυμπιακο που τοσο αγαπησα αγαπω και θ΄αγαπω οσο θ΄αναπνεω!!Ηταν σεζον 1974-1975.Ολυμπιακος-Παοκ 4-0.Ηταν τοτε που εγινα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ και ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου