Από σήμερα ανήκω και εγώ σε αυτή την πολύ ωραία παρέα και θα ήθελα, πριν γράψω οτιδήποτε, να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Λουκά για την εμπιστοσύνη και την τιμή που μου έκανε, δίνοντας μου την δυνατότητα να γράφω ιδέες, σκέψεις, προτάσεις, συναισθήματα για την μεγάλη μας αγάπη, τον Ολυμπιακό της καρδιάς μας.
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να ξεκινήσω κάπως διαφορετικά αλλά πολλές φορές η εξέλιξη των πραγμάτων μας αναγκάζει να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης κάτι το οποίο θα κάνω και εγώ σήμερα.
Σχετικά με τον Κέβιν Μιραλάς - θέμα των τελευταίων ημερών - θέλω να επισημάνω κάποια πράγματα γιατί δυστυχώς δημιουργούνται εντυπώσεις που μόνο κακό μπορούν να δημιουργήσουν.
Κάθε ποδοσφαιριστής συνεργάζεται με κάποιους μάνατζερ ανά τον κόσμο. Σκοπός αυτών των συνεργασιών είναι να βρεθεί η ομάδα που θα προσφέρει τα περισσότερα και με τους πιο ευνοϊκούς όρους . Και οι λόγοι που δεν το κάνουν οι ίδιοι και αναλαμβάνουν οι μάνατζερ είναι προφανείς. Πέρα από το ότι έχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις και δεν μπορούν οι ίδιοι να πηγαίνουν από πόλη σε πόλη, υπάρχει και το γεγονός ότι οι μάνατζερ έχουν πολλές διασυνδέσεις με παράγοντες ομάδων ώστε να κάνει πιο εύκολη την ολοκλήρωση μιας επιτυχημένης μεταγραφής. Με αυτή τη λογική λοιπόν εξουσιοδοτούν τους εκάστοτε μάνατζερ για να τελειώσουν την δουλειά. Σίγουρα υπάρχει μια κοινή στρατηγική και ένα κοινό θέλω για τις ενδεχόμενες συζητήσεις-απαιτήσεις με την ενδιαφερόμενη ομάδα. Το θέμα όμως είναι ότι πολλές φορές οι μάνατζερ, εκτός ότι επηρεάζουν πολύ τους ποδοσφαιριστές λέγοντας και τάζοντας διάφορα, που μπορεί να ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας, παρεκκλίνουν και λειτουργούν μόνο με τα δικά τους θέλω.
Μία τέτοια περίπτωση λοιπόν είναι ο Κέβιν Μιραλάς. Άφησε τον Ενροτό, στα πλαίσια καλής συνεργασίας, να χειριστεί μόνος του την υπόθεσή. Δυστυχώς για τον ίδιο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ευνοϊκά διότι ο Ενροτό ζητούσε λαγούς με πετραχήλια από τον Ολυμπιακό. Ίσως γιατί υπήρχε προηγούμενο από πέρυσι και έτσι ο Μιραλάς βρέθηκε εκτεθειμένος απέναντι στον σύλλογο που τον ανέδειξε, τον προπονητή, τον κόσμο.
Όταν λοιπόν αντιλήφθηκε τι συμβαίνει πήρε την κατάσταση στα χέρια του και ενώπιος ενωπίω με τον πρόεδρο έκλεισε η συμφωνία εν ριπή οφθαλμού. Το κακό βέβαια ήδη είχε ξεκινήσει αφού πρόλαβαν πολλά μέσα ενημέρωσης να τον καταδικάσουν με αστείους αλλά ταυτόχρονα βαρείς χαρακτηρισμούς και ο κόσμος βλέποντας ότι εν μέρει θίγει τα πιστεύω τους, τους υιοθέτησε. Όχι βέβαια όλοι αλλά μεγάλη μερίδα από εμάς.
Και ρωτώ: Ποιο είναι το λάθος του Μιραλάς; Από που προκύπτει ότι έβαλε πάνω από όλα τα χρήματα; Κανένας Ενροτό και κανένας μάνατζερ δεν μπορεί να μπει στην ψυχοσύνθεση του ποδοσφαιριστή και στην συγκεκριμένη περίπτωση του Κέβιν. Δεν μπορεί να ξέρει όλα αυτά που αισθάνεται ο συγκεκριμένος παίχτης με την ομάδα, τους συμπαίχτες του, τον προπονητή του και πόσο μάλλον με τον κόσμο που τον λάτρεψε και τον αποθέωνε κάθε Κυριακή. Άρα δεν μπορεί να καταλάβει και την νοοτροπία που θέλει έναν παίχτη να μην βάζει τα χρήματα ως πρωταρχικό σκοπό σε μία συνεργασία.
Ο καθένας μπορεί να βγάζει εύκολα συμπεράσματα όπως τον συμφέρει, δεν μπορούμε όμως να δικάζουμε με "ελαφρά τη καρδία" σκεπτόμενοι πώς μπορεί να πράτταμε εμείς σε ανάλογη περίπτωση, πόσο μάλλον δε να εξαπολύουμε ύβρεις που ίσως αναγκαστούμε κάποια στιγμή να το μετανιώσουμε.
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να ξεκινήσω κάπως διαφορετικά αλλά πολλές φορές η εξέλιξη των πραγμάτων μας αναγκάζει να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης κάτι το οποίο θα κάνω και εγώ σήμερα.
Κάθε ποδοσφαιριστής συνεργάζεται με κάποιους μάνατζερ ανά τον κόσμο. Σκοπός αυτών των συνεργασιών είναι να βρεθεί η ομάδα που θα προσφέρει τα περισσότερα και με τους πιο ευνοϊκούς όρους . Και οι λόγοι που δεν το κάνουν οι ίδιοι και αναλαμβάνουν οι μάνατζερ είναι προφανείς. Πέρα από το ότι έχουν αγωνιστικές υποχρεώσεις και δεν μπορούν οι ίδιοι να πηγαίνουν από πόλη σε πόλη, υπάρχει και το γεγονός ότι οι μάνατζερ έχουν πολλές διασυνδέσεις με παράγοντες ομάδων ώστε να κάνει πιο εύκολη την ολοκλήρωση μιας επιτυχημένης μεταγραφής. Με αυτή τη λογική λοιπόν εξουσιοδοτούν τους εκάστοτε μάνατζερ για να τελειώσουν την δουλειά. Σίγουρα υπάρχει μια κοινή στρατηγική και ένα κοινό θέλω για τις ενδεχόμενες συζητήσεις-απαιτήσεις με την ενδιαφερόμενη ομάδα. Το θέμα όμως είναι ότι πολλές φορές οι μάνατζερ, εκτός ότι επηρεάζουν πολύ τους ποδοσφαιριστές λέγοντας και τάζοντας διάφορα, που μπορεί να ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας, παρεκκλίνουν και λειτουργούν μόνο με τα δικά τους θέλω.
Μία τέτοια περίπτωση λοιπόν είναι ο Κέβιν Μιραλάς. Άφησε τον Ενροτό, στα πλαίσια καλής συνεργασίας, να χειριστεί μόνος του την υπόθεσή. Δυστυχώς για τον ίδιο τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ευνοϊκά διότι ο Ενροτό ζητούσε λαγούς με πετραχήλια από τον Ολυμπιακό. Ίσως γιατί υπήρχε προηγούμενο από πέρυσι και έτσι ο Μιραλάς βρέθηκε εκτεθειμένος απέναντι στον σύλλογο που τον ανέδειξε, τον προπονητή, τον κόσμο.
Όταν λοιπόν αντιλήφθηκε τι συμβαίνει πήρε την κατάσταση στα χέρια του και ενώπιος ενωπίω με τον πρόεδρο έκλεισε η συμφωνία εν ριπή οφθαλμού. Το κακό βέβαια ήδη είχε ξεκινήσει αφού πρόλαβαν πολλά μέσα ενημέρωσης να τον καταδικάσουν με αστείους αλλά ταυτόχρονα βαρείς χαρακτηρισμούς και ο κόσμος βλέποντας ότι εν μέρει θίγει τα πιστεύω τους, τους υιοθέτησε. Όχι βέβαια όλοι αλλά μεγάλη μερίδα από εμάς.
Ο καθένας μπορεί να βγάζει εύκολα συμπεράσματα όπως τον συμφέρει, δεν μπορούμε όμως να δικάζουμε με "ελαφρά τη καρδία" σκεπτόμενοι πώς μπορεί να πράτταμε εμείς σε ανάλογη περίπτωση, πόσο μάλλον δε να εξαπολύουμε ύβρεις που ίσως αναγκαστούμε κάποια στιγμή να το μετανιώσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου