ΠΟΥ 'ΝΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

         Αλήθεια, τελικά υπάρχει ελληνικό ποδόσφαιρο;
Μία ερώτηση που έχει πολλές και ποικίλες απαντήσεις, οι οποίες εξαρτώνται από ποια σκοπιά θα το δει ο καθένας.
        Στα χρόνια που ζούμε και με την οικονομική κρίση να μαστίζει τους πάντες, ήταν φυσικό και επόμενο να πλήξει και τις περισσότερες ομάδες, αν όχι όλες πλην μιας, στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας. Όμως αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για αυτό το κακό θέαμα που βλέπουμε κάθε εβδομάδα στα ελληνικά γήπεδα. Έχει χαθεί πλήρως η αγωνιστική ταυτότητα των ομάδων, με αποτέλεσμα να χαθεί και η ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος. Ομάδες με ιστορία, με οντότητα, με βαριά φανέλα, με κόσμο να τις ακολουθεί και να τις υποστηρίζει μέχρι εσχάτων, έχουν χαθεί πλήρως και κάποιες από αυτές τείνουν να διαλυθούν. Πλέον υπάρχει μόνο μία ομάδα που προσπαθεί να ''μεγαλώσει'', να επενδύσει και να διαφημίσει το προϊόν που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Μόνο ο Ολυμπιακός είναι η ομάδα που αυτή την στιγμή δασώνεται και δείχνει ικανή να πρωταγωνιστήσει και στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Αρκεί όμως αυτό; η απάντηση είναι εύκολο να δοθεί.
        Από τον καιρό που το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό έχουν περάσει 33 χρόνια. Μέσα από το πέρασμα αυτών των ετών είδαμε το εξής οξύμωρο. Στα πρώτα δέκα με δεκαπέντε χρόνια βλέπαμε ένα πρωτάθλημα πλήρως ανταγωνιστικό, με ωραίο θέαμα και πολλούς καλούς ποδοσφαιριστές. Θυμάμαι έδρες όπως το Χαριλάου, η Τούμπα, το Καυτατζόγλειο, το Ηράκλειο, το Αλκαζάρ, η Νέα Φιλαδέλφεια, η Δράμα, να παίζουν οι ομάδες και για να κερδίσουν θα έπρεπε να ματώσουν, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Σήμερα; Αν πάρουμε για παράδειγμα τον ολυμπιακό που βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση από όλους, θα δούμε ότι του αρκούν 10-20 λεπτά καλού ποδοσφαίρου για να επικρατήσει.
        Βλέπουμε κάθε χρόνο ή σχεδόν κάθε χρόνο το ίδιο έργο, με τον ίδιο πρωταγωνιστή και τους ίδιους ακριβώς κομπάρσους και μάλιστα το τέλος να έχει την ίδια κατάληξη. Ένας ολυμπιακός που παίρνει τα πρωταθλήματα με χαρακτηριστική ευκολία και όλους τους υπόλοιπους απλώς να συμπληρώνουν το παζλ που λέγεται ελληνικό πρωτάθλημα. Είναι πραγματικά κρίμα να συμβαίνει αυτό. Και δυστυχώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.
        Βέβαια την μεγαλύτερη ευθύνη φέρουν οι ίδιοι οι παράγοντες των ομάδων που δεν προσπάθησαν ποτέ να καλυτερέψουν το αγωνιστικό κομμάτι των ομάδων τους αλλά ούτε και ότι συνεπάγεται αυτού. γήπεδα , εγκαταστάσεις, αγωνιστικοί χώροι. το πιο απλό πράγμα δηλαδή. Τον χώρο που αγωνίζονται τα περιουσιακά τους στοιχεία. Όταν οι ίδιοι δεν σέβονται τους δικούς τους ανθρώπους και το καλό τους πως περιμένουμε να αγωνιστούν για το καλό του συνόλου του αθλήματος;
        Σαν θεσμός πλέον δεν υπάρχει αυτό που λέμε ελληνικό ποδόσφαιρο. Πλέον όταν μιλάμε για ποδοσφαιρική Ελλάδα , εννοούμε τον Ολυμπιακό. Τίποτε άλλο. Είναι κρίμα για όλους τους φιλάθλους αυτής της χώρας να είναι καταδικασμένοι στην ''φτώχεια'' του θεάματος σε ένα σπορ που αγαπιέται όσο τίποτε άλλο.
       Ευτυχώς για όλους εμάς, που ανήκουμε στην ερυθρόλευκη οικογένεια, αλλά και για όλους τους Έλληνες φιλάθλους που δεν έχουν παρωπίδες, ο Ολυμπιακός είναι εδώ και φωνάζει παρών στην εξέλιξη, στην δημιουργία και στην καλυτέρευση όλου του συστήματος που λέγεται οργανωμένη ομάδα, να μας δίνει την ελπίδα και την ευκαιρία να απολαμβάνουμε το θέαμα που ζηλεύουμε από τις μεγάλες ομάδες όλων των προηγμένων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων.