Ο ολυμπιακός, το φετινό καλοκαίρι. βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι. Βρίσκεται στο κομβικό σημείο που θα πρέπει να αποφασίσει για τον δρόμο που θα ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια. Μια σημαντική απόφαση την οποία μπορεί να πάρει μόνο ο πρόεδρος της ομάδας, ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Άραγε πως θα σκεφτεί για να αποφασίσει; φορώντας το ευρωπαϊκό ή το ελληνικό κοστούμι; Βεβαίως και οι επιλογές είναι δύο.Πρώτη επιλογή είναι η ομάδα να μην δαπανήσει πολλά χρήματα αξιοποιώντας στο έπακρο όλες τις δυνατότητες του υπάρχον ρόστερ. Υπάρχουν αρκετοί και καλοί ποδοσφαιριστές αυτή τη στιγμή στο ρόστερ της ομάδας που γίνεται ακόμα καλύτερο με την προσθήκη κάποιων από τους δανεικούς. Ήδη προ των πυλών του Ρέντη βρίσκονται οι Μήτρογλου, Τάτος, Σουμπίνιο. Μικροί και αν μη τι άλλο ταλαντούχοι και ελπιδοφόροι ποδοσφαιριστές, που έχουν αφήσει τα διαπιστευτήρια τους στο ελληνικό πρωτάθλημα μέχρι στιγμής και που μαζί με τους Μανιάτη , Φετφατζίδη, Ζαραδούκα, Παπάζογλου, Ποτουρίδη αλλά και τους Αβραάμ , Τοροσίδη, Μέλμπεργκ, Μιραλάς, Μέγιερι κλπ, μπορούν να αποτελέσουν ένα ιδανικό σύνολο που μπορεί να κερδίσει τους πάντες στην Ελλάδα και να κατακτά για πολλά χρόνια ακόμα τους εγχώριους τίτλους. Άλλωστε η παρακαταθήκη που άφησε ο Ερνέστο Βαλβέρδε είναι μεγάλη και από αγωνιστικής πλευράς αλλά και από σχέσεις μεταξύ των ποδοσφαιριστών και αποδυτηρίων.
Δεύτερη επιλογή είναι η ομάδα να προσπαθήσει να δυναμώσει τόσο, ώστε να έχει και περισσότερες πιθανότητες να μπορεί να ανταγωνιστεί αρκετές από τις ομάδες του εξωτερικού, για να μπορέσει να συνεχίσει την περσινές καλές εμφανίσεις και να φτάσει ακόμα ψηλότερα με απώτερο στόχο να διατηρηθεί σε υψηλά στάνταρ για πολλά χρόνια. Αυτό βέβαια προϋποθέτει χρήματα και μάλιστα αρκετά αλλά και ρίσκο όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Πρόσληψη ενός σοβαρού και κατά γενική ομολογία πολύ καλού προπονητή αλλά και μεταγραφές ποδοσφαιριστών που μπορούν να κάνουν την διαφορά. Σε αυτή την περίπτωση κινδυνεύεις να χάσεις κάποιους από τους μικρούς ποδοσφαιριστές που πάλι θα μείνουν στην απραξία ή θα γίνουν, όπως πολλοί άλλοι, γυρολόγοι του ελληνικού πρωταθλήματος. Τα πολλά χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία και κατ΄επέκταση δεν προϋποθέτουν σίγουρη επιτυχία. Ντεσαβαντάζ στην όλη υπόθεση είναι το γεγονός ότι η μιζέρια και η ανυπαρξία των αντιπάλων εντός συνόρων, δεν σε βοηθούν να παραμένεις ανταγωνιστικός σε όλη την διάρκεια της χρονιάς. Και εύλογα τίθεται το ερώτημα. Αξίζει να δαπανηθούν τόσα πολλά λεφτά μόνο για τα παιχνίδια της Ευρώπης;
Ο κόσμος της ομάδας, ως γνωστών, τα θέλει όλα και ορθώς. Άλλωστε από την ημέρα της ύπαρξής του ο ολυμπιακός, και με την πορεία των ετών, ''έμαθε'' τους φίλους του να είναι απαιτητικοί. Τίτλους, καλό ποδόσφαιρο, ευρωπαϊκή καταξίωση,(την οποία ακόμα περιμένουν). Ο συνδυασμός και των τριών αυτών παραμέτρων οδηγεί στην δεύτερη επιλογή. Όμως το θέμα είναι πως βλέπει ο Μαρινάκης τα πράγματα. Αν θα σκεφτεί επιχειρηματικά ή οπαδικά. Το να προβλέψεις αυτή την στιγμή είναι μάλλον άσκοπο.
Ας ελπίσουμε όποια απόφαση και αν παρθεί να είναι για το καλό της μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας με την πιο πλούσια και ένδοξη ιστορία.
